Stalinizmin Gizli Örgüt Anlayışı Mahkum Edilmelidir.

devrimci bir örgütün devlet karşısında gizliliğe ihtiyaç duyması anlaşılabilir ve kabul edilebilir bir durumdur.

Lakin devrimci bir örgütün örgüt kitlesi ve örgüt üyeleri karşısında bir gizliliğe ihtiyaç duyması, bu derece peşinen kabul edilebilir bir durum değildir.

Kökleri Stalinizme dayanan bu anlayış, özellikle 1970'li yıllarda yaşadığımız coğrafya da kendisine muazzam bir taban bulmuş ve nihayetinde de onarılması imkansız tahribatlara yol açmıştır.

Gizlilik ilkesi, kendini örgütün yerine koyan yönetici kesim için muazzam bir alan yaratmaktadır.

Gizlilik esası şöyleydi "Devrimci örgüt gizli olmak zorundadır"

gizli örgüt, tane başlı başına kendi bileşenleri tarafından da denetlenebilmeye çok müsait olmayan, denetlenemebilmesi de, çok fazla suistimale açık bir alandır.

Aynı insanların onlarca yıl aynı işi yapması demek'in sakıncaları vardır.


1- Zamanla bu insanlar siyaset ve örgüt üzerinde hegemonya sahibi olurlar.

2- Bir zaman sonra bu insanlar bu alana bağımlı hale gelirler ve örgütü kendi kişisel varlıklarını sürdürebilmenin bir aracı olarak görmeye başlarlar.

Öyle ki, 1970'li yıllarda örgütün yöneticisi olan kişiler, 40 sene sonra da aynı örgütlerin yöneticisi olmaya devam ettiler, ediyorlar.

Bu örgütler defalarca yenilgi almış, defalarca çizgilerini değiştirmişler ama bu kişiler örgütlerin her dönemine egemen olmayı sürdürmüşlerdir. Söz konusu kişiler, bu süre zarfında ne kendilerinin kontrolündeki yenilgilerin, ne çizgi değişikliklerinin, ne de yol açtıkları yıkımların hesabını vermişlerdir.

Can almışlar, can feda etmişler, istediklerini devrimci, istemediklerini karşı devrimci ilan etmişler ama olumlu ya da olumsuz verdikleri hiçbir hükmün hesabını vermemişlerdir.

"Dün dündür, bugün bugündür" demeseler de, fiilen böyle davranmışlardır ve böyle davranmaya devam etmektedirler..

Yukarından aşağıya doğru her şeyin denetimini yapmış, raporunu almış ama kendilerinin denetlenebilmesi hiç bir vakit mümkün olmamıştır.

bu tür girişimlerde bulunanlar ise çeşitli bahanelerle etkisiz hale getirilmiştir.

Zamanla durum öyle bir hal almıştır ki, bu insanların kurban mı, yoksa kıyıcı mı olduklarını anlamak mümkün değildir.

Bir yandan kurbandırlar, zira bu insanların artık ne yapabilecekleri başka bir iş, ne de gidebilecekleri bir başka yer mevcuttur.

Kıyıcıdırlar, zira hiçbir gerekçe onların bu durumunu yani başkalarının fedekârlığıyla ve mağduriyetiyle kendilerine hayat edinmelerini haklı göstermez.